Heel zachtjes klopte ik op de deur van de klas.
Izzy was er al. Ik hield mijn adem in.
Juf deed de deur open. ‘Ja?’
‘Het is af,’ fluisterde ik.
Ik hield mijn werk omhoog. ‘Mag ik binnenkomen?’
Ze sloeg haar armen over elkaar. ‘Ik vraag me af of jij je wel aan de afspraken kan houden.’
Mijn ogen schoten naar Regilio en Charlotte. Zij waren begonnen met lachen.
Het was niet eerlijk. Ik voelde mijn onderlip trillen. De tranen sprongen in mijn ogen.
Ik had nog nooit zo graag in de klas willen zitten als nu.  
Juf zag het. ‘Nou hup, schiet op en kom zitten.’
‘Ja, juf.’ Ik knikte dankbaar, haalde mijn neus op en snelde met een rood hoofd naar mijn stoel.
‘Hoe heet je?’ vroeg Izzy toen ik zat.
Ik zuchtte van opluchting. ‘Safin, meneer.’
‘Fijn dat je erbij bent, Safin,’ zei hij vriendelijk.
Hij zag er heel anders uit dan op YouTube. Een gewone spijkerbroek, een trui met capuchon, witte sneakers.
Op YouTube leek hij vaak boos, nu was hij rustig.
Hij liep naar het digibord. ‘Heeft u een pen?’ vroeg hij.
De juf reikte hem de witte digibord pen aan.
‘WAT IS JE IK?’ schreef hij met grote blokletters op het bord.
Hij zette er met kracht een streep onder. ‘Vertel,’ zei hij. ‘Wat is je ik?’
Hij ging op de tafel voor in de klas zitten, sloeg zijn armen over elkaar en keek om zich heen.
Het was nog nooit zo stil geweest in de klas.
‘Wat denk jij, Safin?’ Hij wees naar mij.