Wim de wethouwer
Hoi. Ik ben Wim. Wim de Wethouwer.
Mij is gevraagd een praatje te houden bij deze vreestelijke – feestelijke onthulling. 
Ik ben van de duidelijkheid. Recht door zee, raap voor zijn recht.
Niemand lust halfbakken eieren. Jij wel? Viespeuk. 
In het strategische beleid hebben wij benadrukt dat de ontwikkelingen op wijkniveau  obsessief- uh- actief ondersteund moeten worden door het bedrijfsleven. 
Dat is niet alleen een praktische overweging -we weten allemaal dat een bankrekening zichzelf niet vult- maar ook onze religie- overtuiging. 
Laat de markt werken! Laat hem zijn eigen boodschappen doen!
Beter harde donders belonen dan luie werkers want uiteindelijk zijn het de werkers die op hun luier krijgen.
Daarom ben ik ook zo blij dat we de afgelopen maanden nuttige stappen hebben gezet: 
De bil- uh- bibliotheek, theater, filmhuis, buurthuis- allemaal gefrustreerd. FUseerd.
Kunst in de openbare ruimte is een speerpunt in de wijk. Net als speeltuintjes, hangplekjes en veldpoepjes voor de hond.
Het fleurt de boel op, het geeft sleur- kleur; het bevordert de cohesie en trekt koopdrachtig publiek aan. 
Ik had de afgelopen weken de eer te werken met de jonge kunstenaar die dit kunstwerk maakte.
Voor bijna niks. Dát is nou ondernemerschap.
Persoonlijk heb ik er niet veel mee, met kunst. Doe mij maar gewoon een Hema borst. Worst.
Graag geef ik het woord aan de Dikkedeur van de DRB, die het meeste geld heeft betaald. 

Directeur van de DRB
Dat kunstwerk is natuurlijk veel interessanter dan ik dus ik houd het kort. 
U kent de DRB? Afgekort De Rijkste Bank. Ja? 
Wij staan voor Topkunst
Kunst die vernieuwt
Kunst die tot de internationale Top behoort.
Topkunst die een nieuw, interessant publiek trekt naar de wijk,de plaatselijke bedrijven en de plaatselijke bank- wij.
Daarom gaat het vandaag niet om ons, maar om deze Topkunstenaar.
Applaus voor Felice!

Felice
Hallo. De kunstenaar dus. Uh. Beeldhouwer.
Om te beginnen. Uh..
Haalt spiekbriefje uit zijn zak, tuurt er op. 
“Vraag nooit een kunstenaar om over zijn werk te praten, het kunstwerk zelf moet spreken.”
Kijkt naar het kunstwerk, geen reactie.
Misschien hebben andere kunstenaars het wel eens gezegd, maar ik- ik maak kunst omdat ik iets wil.
Omdat ik iets voel en omdat ik wil dat jullie ook iets voelen.
Woede, geluk, ontroering, schaamte.
Het moet gaan bewegen.
Hier. Pats. In je hart, je hoofd, je buik.
Geraakt worden. Gevoel. Schreeuwen weet je wel.
Een schreeuw voelen in je tenen die naar buiten moet.
En dan maak je een kunstwerk.
Dit hier. Dit pats!
Nou. Dit is dus mijn schreeuw.
Ik hoop dat hij ook van jullie wordt.